ชั้นประโยค ป.ธ.๓

	๓. โกสลรญฺโปราชยวตฺถุ. (๑๕๙)

	"ชยํ เวรนฺติ อิมํ ธมฺมเทสนํ สตฺถา เชตวเน วิหรนฺโต
โกสลรญฺโ ปราชยํ อารพฺภ กเถสิ.

	โส กิร กาสิกคามํ นิสฺสาย ภาคิเนยฺเยน อชาตสตฺตุนา
สทฺธึ ยุชฺฌนฺโต เตน ตโย วาเร ปราชิโต ตติเย วาเร จินฺเตสิ "อหํ ขีรมุขํ ทารกํ ปราเชตุ นาสกฺขึ, กึ เม ชีวิเตน าติ. โส อาหารุปจฺเฉทํ กตฺวา มญฺจเก นิปชฺชิ. อถ สฺส สา ปวตฺติ สกลนครํ ปตฺถริ. ภิกฺขู ตถาคตสฺส อาโรเจสุ "ภนฺเต ราชา กิร กาสิกคามกํ นิสฺสาย ตโย วาเร ปราชิโต, โส อิทานิ ปราชิตฺวา อาคโต `ขีรมุขํ ทารกํ ปราเชตุ นาสกฺขึ, กึ เม ชีวิเตน าติ อาหารุปจฺเฉทํ กตฺวา มญฺจเก นิปนฺโน ติ. สตฺถา เตสํ กถํ สุตฺวา "ภิกฺขเว ชินนฺโตปิ เวรํ ปสวติ, ปราชิโต ปน ทุกฺขํ เสติเยว าติ วตฺวา อิมํ คาถม าห
	"ชยํ เวรํ ปสวติ, ทุกฺขํ เสติ ปราชิโต, อุปสนฺโต สุขํ เสติ หิตฺวา ชยปราชยนฺ ติ.
	ตตฺถ "ชยนฺติ: ปรํ ชินนฺโต เวรํ ปฏิลภติ. ปราชิโตติ:
ปเรน ปราชิโต "กทา นุ โข ปจฺจามิตฺตสฺส ปิฏฺึ ทฏฺฐุ สกฺขิสฺสามี ติ ทุกฺขํ เสติ สพฺพิริยาปเถสุ ทุกฺขเมว วิหรตี ติ อตฺโถ. อุปสนฺโตติ: อพฺภนฺตเร อุปสนฺตราคาทิกฺกิเลโส ขีณาสโว ชยญฺจ ปราชยญฺจ หิตฺวา สุขํ เสติ สพฺพิริยาปเถสุ สุขเมว วิหรตี ติ อตฺโถ.

	เทสนาวสาเน พหู โสตาปตฺติผลาทีนิ ปาปุณึสู ติ.
โกสลรญฺโ ปราชยวตฺถุ.
************