๖๓.	สงฺกปฺปราโค  ปุริสสฺส  กาโม.
	ความกำหนัดเพราะดำริ  เป็นกามของคน.
	สํ. ส. ๑๕/๓๒.  อง. ฉกฺก. ๒๒/๔๖๐.
๖๔.	น  สนฺติ  กามา  มนุเชสุ  นิจฺจา.
	กามทั้งหลายที่เที่ยง  ไม่มีในมนุษย์.
	สํ. ส. ๑๕/๓๑.
๖๕.	กาเมหิ  โลกมฺหิ  น  อตฺถิ  ติตฺติ.
	ความอิ่มด้วยกามทั้งหลาย  ไม่มีในโลก.
	ม. ม. ๑๓/๔๑๒.  ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๗.
๖๖.	น  กหาปณวสฺเสน  ติตฺติ  กาเมสุ  วิชฺชติ.
	ความอิ่มในกามทั้งหลาย ย่อมไม่มีเพราะฝนคือกหาปณะ.
	ขุ. ธ. ๒๕/๔๐.  ขุ. ชา. ติก. ๒๗/๑๐๒.
๖๗.	นตฺถิ  กามา  ปรํ  ทุกฺขํ.
	ทุกข์ (อื่น) ยิ่งกว่ากาม ย่อมไม่มี.
	ขุ. ชา. เอกาทสก. ๒๗/๓๑๕.
๖๘.	นตฺถิ  ตณฺหาสมา  นที.
	แม่น้ำเสมอด้วยตัณหา  ไม่มี.
	ขุ. ธ. ๒๕/๔๘.
๖๙.	อิจฺฉา  โลกสฺมิ  ทุชฺชหา.
	ความอยากละได้ยากในโลก.
	สํ. ส. ๑๕/๖๑.
๗๐.	อิจฺฉา  หิ  อนนฺตโคจรา.
	ความอยากมีอารมณ์หาที่สุดมิได้เลย.
	ขุ. ชา. ทุก. ๒๗/๙๔.
๗๑.	อิจฺฉา  นรํ  ปริกสฺสติ.
	ความอยากย่อมเสือกไสซึ่งนรชน.
	สํ. ส. ๑๕/๖๑.
๗๒.	นตฺถิ  ราคสโม  อคฺคิ.
	ไฟเสมอด้วยราคะ  ไม่มี.
	ขุ. ธ. ๒๕-๔๒,๔๘.
๗๓.	โลโภ  ธมฺมานํ  ปริปนฺโถ.
	ความโลภเป็นอันตรายแห่งธรรมทั้งหลาย.
	สํ. ส. ๑๕/๕๙.
๗๔.	อติโลโภ  หิ  ปาปโก.
	ความละโมบเป็นบาปแท้.
	วิ. ภิ. ๓/๙๖.  ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๔๔.
๗๕.	นตฺถิ  โมหสมํ  ชาลํ.
	ข่ายเสมอด้วยโมหะ  ไม่มี.
	ขุ. ธ. ๒๕/๔๘.
๗๖.	ภิยฺโย  จ  กาเม  อภิปตฺถยนฺติ.
	ผู้บริโภคกาม  ย่อมปรารถนากามยิ่งขึ้นไป.
	ม. ม. ๑๓/๔๑๑.  ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๗.
๗๗.	อูนา  ว  หุตฺวาน  ชหนฺติ  เทหํ.
	ผู้บริโภคกามเป็นผู้พร่อง  ละร่างกายไป.
	ม. ม. ๑๓/๔๑๒.  ขุ. เถร. ๒๖/๓๗๗.
๗๘.	โภคตณฺหาย  ทุมฺเมโธ    หนฺติ  อญฺเว  อตฺตนํ.
	ผู้มีปัญญาทราม  ย่อมฆ่าตนเองเหมือนฆ่าผู้อื่น เพราะอยากได้โภคทรัพย์.
	ขุ. ธ. ๒๕/๖๓.
๗๙.	อวิชฺชานิวุตา  โปสา.
	คนทั้งหลายอันอวิชชาหุ้มห่อไว้.
	วิ. จุล. ๗/๔๐๐.  องฺ. จตุกฺก. ๒๑/๙๓.