๔๕๙. |
สีลํ ยาว ชรา สาธุ. |
|
ศีลยังประโยชน์ให้สำเร็จตราบเท่าชรา. |
|
สํ. ส. ๑๕/๕๐. |
|
|
๔๖๐. |
สุขํ ยาว ชรา สีลํ. |
|
ศีลนำสุขมาให้ตราบเท่าชรา. |
|
ขุ. ธ. ๒๕/๕๙. |
|
|
๔๖๑. |
สีลํ กิเรว กลฺยาณํ. |
|
ท่านว่าศีลนั่นเทียว เป็นความดี. |
|
ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๒๘. |
|
|
๔๖๒. |
สีลํ โลเก อนุตฺตรํ. |
|
ศีลเป็นเยี่ยมในโลก. |
|
ขุ. ชา. เอก. ๒๗/๒๘. |
|
|
๔๖๓. |
สํวาเสน สีลํ เวทิตพฺพํ. |
|
ศีลพึงรู้ได้เพราะอยู่ร่วมกัน. |
|
นัย-ขุ. อุ. ๒๕/๑๗๘. |
|
|
๔๖๔. |
สาธุ สพฺพตฺถ สํวโร. |
|
ความสำรวมในที่ทั้งปวง เป็นดี. |
|
สํ. ส. ๑๕/๑๐๖. ขุ. ธ. ๒๕/๖๔. |
|
|
๔๖๕. |
สญฺมโต เวรํ น จียติ. |
|
เมื่อคอยระวังอยู่ เวรย่อมไม่ก่อขึ้น. |
|
ที. มหา. ๑๐/๑๕๙. ขุ. อุ. ๒๕/๒๑๕. |
|
|
๔๖๖. |
สีลํ รกฺเขยฺย เมธาวี. |
|
ปราชญ์พึงรักษาศีล. |
|
ขุ. อิติ. ๒๕/๒๘๒. |