ชั้นประโยค ป.ธ.๓

	๕. สมฺพหุลภิกฺขุวตฺถุ. (๑๙๗)

	"น วากฺกรณมตฺเตนาติ อิมํ ธมฺมเทสนํ สตฺถา เชตวเน
วิหรนฺโต สมฺพหุเล ภิกฺขู อารพฺภ กเถสิ.

	เอกสฺมึ หิ สมเย ทหเร จ สามเณเร จ อตฺตโน
ธมฺมาจริยานํเยว จีวรรชนาทีนิ เวยฺยาวจฺจานิ กโรนฺเต ทิสฺวา เอกจฺเจ เถรา จินฺตยึสุ "มยํปิ พฺยญฺชนสมเย กุสลา, อมฺหากเมว กิญฺจิ นตฺถิ; ยนฺนูน มยํ สตฺถารํ อุปสงฺกมิตฺวา เอวํ วเทยฺยาม `ภนฺเต มยํ พฺยญฺชนสมเย กุสลา, `อญฺเสํ สนฺติเก ธมฺมํ อุคฺคณฺหิตฺวาปิ อิเมสํ สนฺติเก อโสเธตฺวา มา สชฺฌายิตฺถ าติ ทหรสามเณเร อาณาเปถาติ, เอวํ หิ อมฺหากํ ลาภสกฺกาโร วฑฺฒิสฺสตีติ. เต สตฺถารํ อุปสงฺกมิตฺวา ตถา วทึสุ. สตฺถา เตสํ วจนํ สุตฺวา "อิมสฺมึ สาสเน ปเวณิวเสเนว เอวํ วตฺตุ ลภติ, อิเม ปน ลาภสกฺการนิสฺสิตา ติ ๑ ตฺวา "อหํ ตุมฺเห วากฺกรณมตฺเตน "สาธุรูปา ติ น วทามิ, ยสฺส ปเนเต อิสฺสาทโย ธมฺมา อรหตฺตมคฺเคน สมุจฺฉินฺนา, เอโสเอว สาธุรูโป ติ วตฺวา อิมา คาถา อภาสิ
	"น วากฺกรณมตฺเตน วณฺณโปกฺขรตาย วา สาธุรูโป นโร โหติ อิสฺสุกี มจฺฉรี สโ, ยสฺส เจ ตํ สมุจฺฉินฺนํ มูลฆจฺฉํ สมูหตํ, ส วนฺตโทโส เมธาวี สาธุรูโป ติ วุจฺจตี ติ.
ตตฺถ "น วากฺกรณมตฺเตนาติ: วจีกรณมตฺเตน ลกฺขณ- สมฺปนฺนวจนมตฺเตน. วณฺณโปกฺขรตาย วาติ: สรีรวณฺณสมฺปนฺน- มนาปภาเวน. นโรติ: เอตฺตเกเนว การเณน ปรลาภาทีสุ อิสฺสามนโก ปญฺจวิเธน มจฺเฉเรน สมนฺนาคโต เกราฏิกปกฺขภชเนน สโ นโร สาธุรูโป นาม น โหติ. ยสฺส เจตนฺติ: ยสฺส จ ปุคฺคลสฺส เอตํ อิสฺสาทิโทสชาตํ อรหตฺตมคฺคาเณน สมุจฺฉินฺนํ มูลฆาตํ กตฺวา สมูหตํ, โส วนฺตโทโส ธมฺโมชปญฺาย สมนฺนาคโต `สาธุรูโป ติ วุจฺจตี ติ อตฺโถ.

	เทสนาวสาเน พหู โสตาปตฺติผลาทีนิ ปาปุณึสู ติ.
สมฺพหุลภิกฺขุวตฺถุ.
************
๑. สี. ยุ. ลาภสนฺนิสิตา.