ชั้นประโยค ป.ธ.๓

	๒๖. พฺราหฺมณวคฺควณฺณนา
	๑. ปสาทพหุลพฺราหฺมณวตฺถุ. (๒๖๔)

	"ฉินฺท โสตํ ปรกฺกมฺมาติ อิมํ ธมฺมเทสนํ สตฺถา เชตวเน
ิวิหรนฺโต ปสาทพหุลํ พฺราหฺมณํ อารพฺภ กเถสิ.

	โส กิร พฺราหฺมโณ ภควโต ธมฺมเทสนํ สุตฺวา ปสนฺนจิตฺโต
อตฺตโน เคเห โสฬสมตฺตานํ ภิกฺขูนํ นิจฺจภตฺตํ ปฏฺเปตฺวา ภิกฺขูนํ อาคตเวลายํ ปตฺตํ คเหตฺวา "อาคจฺฉนฺตุ โภนฺโต อรหนฺโต, นิสีทนฺตุ โภนฺโต อรหนฺโต ติ ยงฺกิญฺจิ วทนฺโต อรหนฺตวาทปฺปฏิสํยุตฺตเมว วทติ. เตสุ ปุถุชฺชนา "อยํ อมฺเหสุ อรหนฺตสญฺี ติ จินฺตยึสุ, ขีณาสวา "อยํ โน ขีณาสวภาวํ ชานาตี ติ เอวํ เต สพฺเพปิ กุกฺกุจฺจายนฺตา ตสฺส เคหํ น คมึสุ. โส ทุกฺขี ทุมฺมโน "กึ นุ โข อยฺยา นาคจฺฉนฺตี ติ วิหารํ คนฺตฺวา สตฺถารํ วนฺทิตฺวา ตม ตฺถํ อาโรเจสิ.
	สตฺถา ภิกฺขู อามนฺเตตฺวา "กึ เอตํ ภิกฺขเว ติ ปุจฺฉิตฺวา,
เตหิ ตสฺมึ อตฺเถ อาโรจิเต, "สาทิยถ ปน ตุมฺเห ภิกฺขเว อรหนฺตวาทนฺ ติ อาห. "น สาทิยาม ภนฺเต ติ. "เอวํ สนฺเต, มนุสฺสานํ เอตํ ปสาทภญฺํ, อนาปตฺติ ภิกฺขเว ปสาทภญฺเ, อปิจ โข ปน พฺราหฺมณสฺส อรหนฺเตสุ อธิมตฺตํ เปมํ; ตสฺมา ตุมฺเหหิปิ ตณฺหาโสตํ เฉตฺวา อรหตฺตเมว ปตฺตุ ยุตฺตนฺ ติ วตฺวา ธมฺมํ เทเสนฺโต อิมํ คาถม าห
	"ฉินฺท โสตํ ปรกฺกมฺม กาเม ปนูท พฺราหฺมณ, สงฺขารานํ ขยํ ตฺวา อกตญฺญู สิ พฺราหฺมณ าติ.
	ตตฺถ "ปรกฺกมฺมาติ: ตณฺหาโสตํ นาม อปฺปมตฺตเกน
วายาเมน ฉินฺทิตุ น สกฺกา; ตสฺมา าณสมฺปยุตฺเตน มหนฺเตน ปรกฺกเมน ปรกฺกมิตฺวา ตํ โสตํ ฉินฺท อุโภปิ กาเม ปนุท นีหร.
	พฺราหฺมณาติ: ขีณาสวานํ ๑ อาลปนเม ตํ. สงฺขารานนฺติ: ปญฺจนฺนํ ขนฺธานํ ขยํ ชานิตฺวา.
	อกตญฺญูติ: เอวํ สนฺเต, ตฺวํ สุวณฺณาทีสุ เกนจิ อกตสฺส
นิพฺพานสฺส ชานนโต อกตญฺญู นาม โหสี ติ. ๒

	เทสนาวสาเน พหู โสตาปตฺติผลาทีนิ ปาปุณึสู ติ.
ปสาทพหุลพฺราหฺมณวตฺถุ.
*********************
๑. คาถายํ ปน เอกวจนํ กตํ. ๒. สี. ม. โหตีติ.