ชั้นประโยค ป.ธ.๓

	๓๙. เทวหิตพฺราหฺมณวตฺถุ. (๓๐๒)

	"ปุพฺเพนิวาสนฺติ อิมํ ธมฺมเทสนํ สตฺถา เชตวเน วิรหนฺโต
เทวหิตพฺราหฺมณสฺส ปญฺหํ อารพฺภ กเถสิ.

	เอกสฺมึ หิ สมเย ภควา วาเตหิ อาพาธิโก หุตฺวา
อุปวานตฺเถรํ อุณฺโหทกตฺถาย เทวหิตพฺราหฺมณสฺส สนฺติกํ ปหิณิ. โส คนฺตฺวา สตฺถุ อาพาธิกภาวํ อาจิกฺขิตฺวา อุณฺโหทกํ ยาจิ. ตํ สุตฺวา พฺราหฺมโณ ตุฏฺมานโส หุตฺวา "ลาภา วต เม, ยํ มม สนฺติกํ สมฺมาสมฺพุทฺโธ อุณฺโหทกสฺส ตฺถาย ปหิณี ติ อุณฺโหทกสฺส กาชํ ปุริเสน คาหาเปตฺวา ผาณิตสฺส จ ปุฏํ อุปวานตฺเถรสฺส ปาทาสิ. เถโร ตํ คาหาเปตฺวา วิหารํ คนฺตฺวา สตฺถารํ อุณฺโหทเกน นหาเปตฺวา อุณฺโหทเกน ผาณิตํ อาโลเฬตฺวา ภควโต ปาทาสิ. ตสฺส ตํขณํเยว โส อาพาโธ ปฏิปสฺสมฺภิ. พฺราหฺมโณ จินฺเตสิ "กสฺส นุ โข เทยฺยธมฺโม ทินฺโน มหปฺผโล โหติ, สตฺถารํ ปุจฺฉิสฺสามี ติ. โส สตฺถุ สนฺติกํ คนฺตฺวา ตม ตฺถํ ปุจฺฉนฺโต อิมํ คาถม าห
	"กตฺถ ทชฺชา เทยฺยธมฺมํ, กตฺถ ทินฺนํ มหปฺผลํ, กถํ หิ ยชมานสฺส กถํ อิชฺฌนฺติ ทกฺขิณา ติ.
	อถ สฺส สตฺถา "เอวรูปสฺส พฺราหฺมณสฺส ทินฺนํ มหปฺผลํ
โหตี ติ วตฺวา พฺราหฺมณํ ปกาเสนฺโต อิมํ คาถม าห
	"ปุพฺเพนิวาสํ โย เวทิ สคฺคาปายญฺจ ปสฺสติ อโถ ชาติกฺขยํ ปตฺโต อภิญฺา โวสิโต มุนิ, สพฺพโวสิตโวสานํ ตม หํ พฺรูมิ พฺราหฺมณนฺ ติ.
ตสฺสตฺโถ: โย ปุพฺเพนิวาสํ ปากฏํ กตฺวา ชานาติ ฉพฺพีสติ- เทวโลกเภทํ สคฺคญฺจ จตุพฺพิธํ อปายญฺจ ทิพฺพจกฺขุนา ปสฺสติ อโถ ชาติกฺขยสงฺขาตํ อรหตฺตํ ปตฺโต อภิญฺเยฺยํ ธมฺมํ อภิชานิตฺวา ปริญฺเยฺยํ ปริชานิตฺวา ปหาตพฺพํ ปหาย สจฺฉิกาตพฺพํ สจฺฉิกตฺวา โวสิโต นิพฺพานํ ปตฺโต วุสิตโวสานํ วา ปตฺโต อาสวกฺขยปฺปญฺาย โมนภาวํ ปตฺตตฺตา มุนิ, ตม หํ สพฺเพสํ กิเลสานํ โวสานํ อรหตฺตมคฺคญฺาณํ พฺรหฺมจริยวาสํ วุตฺถภาเวน สพฺพโวสิตโวสานํ พฺราหฺมณํ วทามี ติ.

เทสนาวสาเน พหู โสตาปตฺติผลาทีนิ ปาปุณึสุ, พฺราหฺมโณปิ ปสนฺนมานโส สรเณสุ ปติฏฺาย อุปาสกตฺตํ ปเวเทสี ติ.
เทวหิตพฺราหฺมณวตฺถุ นิฏฺิตํ. พฺราหฺมณวคฺควณฺณนา นิฏฺิตา. ฉพฺพีสติโม วคฺโค นิฏฺิโต.