|
๘๗. |
พหุมฺปิ เจ สํหิต ภาสมาโน
น ตกฺกโร โหติ นโร ปมตฺโต
โคโปว คาโว คณยํ ปเรสํ
น ภาควา สามญฺสฺส โหติ.
|
|
หากกล่าวพุทธพจน์ได้มาก แต่เป็นคนประมาท ไม่ทำตาม
พุทธพจน์นั้น ก็ไม่มีส่วนแห่งสามัญญผล เหมือนคนเลี้ยงโค
คอยนับโคให้ผู้อื่นฉะนั้น. |
|
(พุทฺธ) |
ขุ. ธ. ๒๕/๑๗. |
|
|
|
๘๘. |
ยญฺหิ กิจฺจํ ตทปวิทฺธํ |
อกิจฺจํ ปน กยีรติ |
|
อุนฺนฬานํ ปมตฺตานํ |
เตสํ วฑฺฒนฺติ อาสวา. |
|
คนทอดทิ้งกิจที่ควรทำ ไปทำกิจที่ไม่ควรทำ เมื่อเขาถือตัว
มัวประมาท อาสวะย่อมเจริญ. |
|
(พุทฺธ) |
ขุ. ธ. ๒๕/๕๔. |
|
|
|
๘๙. |
โย จ ปุพฺเพ ปมชฺชิตฺวา |
ปจฺฉา โส นปฺปมชฺชติ |
|
โสมํ โลกํ ปภาเสติ |
อพฺภา มุตฺโต ว จนฺทิมา. |
|
เมื่อก่อนประมาท ภายหลังไม่ประมาท เขาชื่อว่ายังโลกนี้
ให้สว่าง เหมือนพระจันทร์พ้นจากเมฆหมอกฉะนั้น. |
|
(องฺคุลิมาลเถร) |
ม. ม. ๑๓/๔๘๖. |
|
|
|
|
|