๙๐. อิธ  โสจติ  เปจฺจ  โสจติ  ปาปการี  อุภยตฺถ  โสจติ
  โส  โสจติ  โส วิหญฺติ ทิสฺวา  กมฺมกิลิฏฺมตฺตโน.
  ผู้ทำบาป   ย่อมเศร้าโศกในโลกนี้   ละไปแล้วก็เศร้าโศก ชื่อว่า
เศร้าโศกในโลกทั้งสอง,   เขาเห็นกรรมอันเศร้าหมองของตน
จึงเศร้าโศกและเดือดร้อน.
  (พุทฺธ)  ขุ.  ธ.  ๒๕/๑๗.
     
๙๑. อุทพินฺทุนิปาเตน   อุทกุมฺโภปิ  ปูรติ 
  อาปูรติ  พาโล  ปาปสฺส โถกํ  โถกํปิ  อาจินํ. 
  แม้หม้อน้ำยังเต็มด้วยหยาดน้ำฉันใด,  คนเขลาสั่งสมบาปแม้
ทีละน้อย ๆ ก็เต็มด้วยบาปฉันนั้น.
  (พุทฺธ) ขุ.  ธ.  ๒๕/๓๑.
     
๙๒.  เอกํ  ธมฺมํ  อตีีตสฺส    มุสาวาทิสฺส  ชนฺตุโน
  วิติณฺณปรโลกสฺส   นตฺถิ  ปาปํ  อการิยํ.
  คนพูดเท็จ  ล่วงสัตยธรรมเสียอย่างหนึ่ง  ไม่คำนึงถึงโลกหน้า
จะไม่พึงทำบาปเป็นอันไม่มี.
  (พุทฺธ) ขุ.  ธ.  ๒๕/๓๘.
     
๙๓. น  หิ  ปาปํ  กตํ  กมฺมํ   สชฺชุขีรํว  มุจฺจติ
  ฑหนฺตํ  พาลมนฺเวติ  ภสฺมาจฺฉนฺโนว  ปาวโก.
  บาปกรรมที่ทำแล้วย่อมไม่เปลี่ยนแปลง  เหมือนนมสดที่รีดใน
วันนั้น,  บาปย่อมตามเผาคนเขลา  เหมือนไฟที่เถ้ากลบไว้.
  (พุทฺธ) ขุ.  ธ.  ๒๕/๒๔.
     
๙๔. ปาณิมฺหิ  เจ  วโณ  นาสฺส  หเรยฺย  ปาณินา  วิสํ  
  นาพฺพณํ  วิสมนฺเวติ   นตฺถิ  ปาปํ  อกุพฺพโต.
  ถ้าฝ่ามือไม่มีแผล   ก็พึงนำยาพิษไปด้วยฝ่ามือได้  ยาพิษซึมเข้า
ฝ่ามือไม่มีแผลไม่ได้ฉันใด,  บาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำฉันนั้น.
  (พุทฺธ)  ขุ.  ธ.  ๒๕/๓๑.
     
๙๕. โย  จ  สเมติ  ปาปานิ   อณุถูลานิ  สพฺพโส
  สมิตตฺตา  หิ  ปาปานํ   สมโณติ  ปวุจฺจติ.
  ผู้ใดระงับบาปน้อยใหญ่ได้โดยประการทั้งปวง  ท่านเรียกผู้นั้น
ว่าสมณะ  เพราะเป็นผู้ระงับบาปทั้งหลายได้.
  (พุทฺธ) ขุ.  ธ.  ๒๕/๕๐.
     
๙๖. วาณิโชว  ภยํ  มคฺคํ    อปฺปสตฺโถ  มหาทฺธโน
  วิสํ  ชีวิตุกาโมว   ปาปานิ  ปริวชฺชเย.
  ควรงดเว้นบาปเสีย   เหมือนพ่อค้ามีพวกน้อย  มีทรัพย์มาก
เว้นหนทางที่มีภัย และเหมือนผู้รักชีวิต  เว้นยาพิษเสีย  ฉะนั้น.
  (พุทฺธ) ขุ.  ธ.  ๒๕/๓๑.
     


ปาปวรรค คือ หมวดบาป
พุทธศาสนสุภาษิต