๑๗๙. เอโกปิ  สทฺโธ  เมธาวี  อสฺสทฺธานํ  จ  าตินํ
  ธมฺมฏฺโ  สีลสมฺปนฺโน โหติ  อตฺถาย  พนฺธุนํ.
  ผู้มีศรัทธา  มีปัญญา   ตั้งในธรรม  ถึงพร้อมด้วยศีล  แม้คน
เดียว   ย่อมเป็นประโยชน์แก่ญาติและพวกพ้องผู้ไม่มีศรัทธา.
  (ปสฺสิกเถร) ขุ.  เถร.  ๒๖/๓๐๖.
     
๑๘๐. ทสฺสนกาโม  สีลวตํ  สทฺธมฺมํ  โสตุมิจฺฉติ
  วิเนยฺย  มจฺเฉรมลํ  ส  เว  สทฺโธติ  วุจฺจติ.
  ผู้ใด  ใคร่เห็นผู้ศีล  ปรารถนาฟังพระสัทธธรรม  กำจัดมลทิน
คือความตระหนี่ได้,  ผู้นั้นแล  ท่านเรียกว่าผู้มีศรัทธา.
  (พุทฺธ) องฺ.  ติก.  ๒๐/๑๙๑.
     
๑๘๑. สทฺโธ  สีเลน  สมฺปนฺโน ยโสโภคสมปฺปิโต 
  ยํ  ยํ  ปเทสํ  ภชติ    ตตฺถ  ตตฺเถว  ปูชิโต.
  ผู้มีศรัทธา  ประกอบด้วยศีล  เพียบพร้อมด้วยยศและโภคะ 
จะไปสู่ถิ่นใด ๆ  ก็มีคนบูชาในถิ่นนั้น ๆ.
  (พุทฺธ) ขุ.  ธ.  ๒๕/๕๕.
     
๑๘๒. เย  นํ  ททนฺติ  สทฺธาย  วิปฺปสนฺเนน  เจตสา
  ตเมว  อนฺนํ  ภชติ  อสฺมึ  โลเก  ปรมฺหิ  จ.
  คนใดมีใจผ่องใส  ให้ข้าวด้วยศรัทธา,  คนนั้นย่อมได้ข้าว 
ทั้งในโลกนี้  ทั้งในโลกหน้าเหมือนกัน.
  (พุทฺธ)  สํ.  ส.  ๑๕/๘๒.
     
                                  
สัทธาวรรค คือ หมวดศรัทธา
พุทธศาสนสุภาษิต